بررسی انواع عفونت گوش میتواند در تشخیص و درمان عفونت ها تأثیر بسزایی داشته باشد. توجه داشته باشید که برخی از عفونتهای گوش رایج تر از انواع دیگر آن هستند. با این وجود اگر اینگونه از عفونتها به موقع درمان نشوند، احتمال ایجاد عفونتهای خطرناک و نادرتر را فراهم میکنند. در این مقاله قصد داریم درباره انواع عفونت گوش صحبت کنیم.
انواع عفونت گوش چیست؟
عفونت گوش از طریق معاینه فیزیکی و تحلیل آزمایشگاهی ترشحات گوش تشخیص داده می شود. در برخی موارد، سی تی اسکن نیز ممکن است گرفته شود. در ادامه به بررسی انواع عفونت گوش میپردازیم که عبارتند از:
اوتیت خارجی
اوتیت خارجی التهاب یا عفونت مجرای گوش بین گوش خارجی و پرده گوش است. این عفونت می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض آب کثیف یا در اثر تمیز کردن بیش از حد ایجاد شود. عامل عفونی می تواند قارچی یا باکتریایی باشد.
گزینه های درمانی عبارتند از:
- تمیز کردن حرفه ای مجرای گوش (اگرچه معمولاً باید از سرنگ زدن گوش خودداری شود)
- قطره گوش حاوی آنتی بیوتیک و استروئید (اگر عفونت منشا باکتریایی داشته باشد)
- آنتی بیوتیک های خوراکی
- قطره گوش حاوی داروهای ضد قارچ و استروئیدها (اگر عفونت منشأ قارچی داشته باشد)
- داروهای مسکن
- خشک نگه داشتن گوش ها
اوتیت مدیا
اوتیت میانی یک عفونت در گوش میانی است که می تواند به طور ناگهانی رخ دهد. در کودکان به دلیل بروز سرماخوردگی و انسداد شیپور استاش که اغلب در دوران کودکی تجربه می شود، شیوع بیشتری دارد. عفونت می تواند توسط یک ویروس یا باکتری ایجاد شود که عفونت های ویروسی شایع ترین علت آن هستند.
گاهی اوقات پرده گوش پاره شده و منجر به ایجاد چرک در مجرای گوش می شود، اما معمولاً پرده گوش دوباره خود به خود بهبود می یابد و خود را ترمیم میکند. گزینه های درمانی عبارتند از:
- داروهای مسکن
- آنتی بیوتیک (اگر که عفونت منشا باکتریایی داشته باشد)
- قطره گوش (اگر در مجرای گوش چرک وجود داشته باشد.)
حملات مکرر اوتیت میانی حاد یا یک حمله طولانی مدت می تواند منجر به اوتیت میانی مزمن شود. بدون مداخله پزشکی، عفونت مزمن می تواند پرده گوش را پاره کرده یا به ساختارهای ظریف گوش میانی آسیب برساند.
در صورت عدم درمان، اوتیت میانی مزمن می تواند منجر به عوارض متعددی مانند مننژیت، لابیرنتیت، کاهش شنوایی دائمی و فلج صورت شود. گزینه های درمانی برای رفع این مشکلات عبارتند از:
- تمیز کردن کامل گوش و استفاده از قطره های آنتی بیوتیک موضعی (با یا بدون استروئید)
- دارو برای درمان عفونت
- ترمیم پرده گوش سوراخ شده با جراحی
- استراتژی های پیشگیری برای کاهش خطر ابتلا به عفونتهای دیگر
اوتیت میانی سروز
اوتیت میانی سروز به عنوان گوش چسبی شناخته می شود. کودکان شش ماهه تا دو ساله در معرض بالاترین خطر ابتلا به چسبندگی گوش هستند که پس از عفونت گوش میانی رخ می دهد و شامل تجمع مایع و چرک در گوش میانی می شود. معمولاً برای درمان این بیماری از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود، اما اگر آنتی بیوتیک ها بی اثر باشند یا اگر کودک دوره های مکرر چسبندگی گوش را تجربه کند، ممکن است جراحی لازم باشد.
میرنژیت عفونی
میرنژیت عفونی زمانی رخ می دهد که پرده گوش به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی ملتهب شود. پرده گوش با ایجاد تاول های کوچک واکنش نشان می دهد. این وضعیت می تواند بسیار دردناک باشد. اگر تب وجود داشته باشد، به احتمال زیاد عفونت توسط باکتری ایجاد شده است. گزینه های درمانی عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ها
- داروهای مسکن
- تخلیه حرفه ای تاول ها
ماستوئیدیت حاد
استخوانی که در پشت گوش احساس می شود ماستوئید نام دارد. ماستوئیدیت حاد مربوط به عفونت این استخوان است که در اثر اوتیت میانی حاد قبلی ایجاد می شود. علائم شامل قرمزی و متورم شدن پوست روی ماستوئید، تب، ترشح از گوش و درد شدید است.
این یک وضعیت جدی است. ماستوئیدیت حاد درمان نشده می تواند منجر به ناشنوایی، مسمومیت خون، مننژیت و فلج صورت شود. گزینه های درمانی عبارتند از:
- آنتی بیوتیک های داخل وریدی
- تخلیه جراحی استخوان عفونی
نورونیت دهلیزی
گوش داخلی شامل اندام های تعادل یا سیستم دهلیزی است که شامل سه حلقه پر از مایع (کانال های نیم دایره) است که به چرخش سر پاسخ می دهد. در نزدیکی کانال های نیم دایره ای، دهانه و ساکول قرار دارند که گرانش و حرکت رفت و برگشت را تشخیص می دهند. هنگامی که سر حرکت می کند، سیگنال های این اندام ها از طریق عصب دهلیزی به مغز ارسال می شود و در آنجا پردازش می شود.
نورونیت دهلیزی یک التهاب عصب دهلیزی است که ناشی از عفونت ویروسی است. علامت اصلی در این نوع از انواع عفونت گوش، سرگیجه ناگهانی و شدید است که ممکن است با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. چشم ها همچنین ممکن است به طور غیرارادی به سمت آسیب دیده سر بچرخند.
گزینه های درمانی برای نورونیت دهلیزی عبارتند از:
- داروها، از جمله آنتی هیستامین ها
- داروهای ضد تهوع
- فیزیوتراپی دهلیزی (برای کمک به مغز شما برای جبران یا آموزش مجدد)
هرپس زوستر گوش
صداها معمولا به عنوان تکانه های الکتریکی از طریق عصب حلزون به مغز ارسال می شود. عفونت این عصب شنوایی توسط ویروس هرپس زوستر ایجاد خواهد شد. علائم شامل گوش درد، سرگیجه و تاول های کوچک در گوش خارجی و مجرای گوش و شاید در صورت و گردن است.
عصب اصلی که به عضلات صورت مرتبط هستند نیز ممکن است عفونی شده و منجر به تورم و فلج نسبی شود. گزینه های درمانی عبارتند از:
- داروهای ضد ویروسی مثل آسیکلوویر و استروئیدها
- داروهای مسکن