عفونت گوش یکی از بیماری هایی است که به شدت باید جدی گرفته شود. گوش ها اندام های حسی شنوایی هستند که امواج صوتی را دریافت کرده و به تشخیص صدا های اطراف و درک از محیط کمک می کنند.اما این اندام های حسی ارزشمند گاهی دچار عفونت و التهاب می شوند. عفونت گوش شایع ترین بیماری مربوط به گوش هاست که می تواند در هر سنی رخ دهد. این عارضه با نام اوتیت نیز شناحته می شود که می تواند گوش درونی و بیرونی را درگیر کند. در ادامه می توانید ساختار گوش را مشاهده کنید تا با عناوین گوش درونی و بیرونی آشنا شوید.
ساختار گوش
گوش انسان از سه بخش تشکیل شده:
- گوش بیرونی شامل : پرده گوش، لاله گوش و مجرای گوش که صداها را جمع اوری و دریافت میکند.
- گوش میانی: شامل سه استخوان کوچک که پرده گوش را به گوش درونی متصل میکند.
- گوش درونی : این بخش دورن جمجمه قرار دارد و شامل دستگاه شنوایی و تعادل است.
همانطور که گفته شد عفونت گوش می تواند در گوش میانی و یا بیرونی رخ دهد این عفونت و التهاب می تواند به شکل مزمن و یا عفونت های حاد گوش باشد که هرکدام به دلیلی ایجاد می شوند و علائم خاص خود ار دارند که در ادامه به طور کامل به آن ها می پردازیم. در مورد عملکرد لوزه ها بیشتر بدانید.
التهاب گوش
گرچه در بیشتر موارد عفونت در گوش بیرونی و میانی مشاهده می شود اما احتمال نفوذ عفونت به گوش درونی و تهدید این بخش ها نیز وجود دارد. عامل به وجود آورنده عفونت و التهاب گوش می تواند ویروس، باکتری، قارچ و یا عوامل دیگر باشد. این موارد باعث التهاب و جمع شدن مایعات در این بخش شود. عفونت گوش با نام گوش چسبنده نیز نامیده می شود.
عفونت گوش بیرونی
در عفونت گوش بیرونی لاله و مجرای گوش دچار التهاب می شوند که می تواند همراه با سوزش و خارش باشد. این التهاب می تواند به درد مجرای گوش و غدد لفاوی اطراف آن نیز منجر شود. کاهش شنوایی گوش نیز از عوارض عفونت گوش بیرونی است. اما دلایل ایجاد این عفونت در بیشتر موارد باکتری ها و قارچ ها هستند. عفونت و درماتیت ( قرمزی ، خارش و تورم پوست در این ناحیه) باعث تورم لاله گوش و تنگی مجرا و کانال گوش می شود که در معاینات پزشکی قابل مشاهده است. همچنین مشاهده جرم درون مجرای گوش از علائم عفونت گوش بیرونی است.
التهاب گوش بیرونی در دو دسته از افراد بیشتر از سایرین مشاهده می شود. اولی در افرادی که در محیط های دارای ریز ذرات فراوان مانند کارگاه های تولیدی فعالیت می کنند و دیگری در شناگران. عفونت در افرادی که شنا می کنند به قدری متداول است که به آن عفونت گوش شناگر می گویند. یکی از دلایل وزوز گوش می تواند عفونت گوش میانی باشد که با مراجعه به متخصص گوش و حلق بینی و معاینه می توانید از آن مطمئن شوید.
درمان عفونت گوش بیرونی
عفونت گوش بیرونی به اندازه گوش میانی نگران کننده نیست و می تواند با درمان های ساده ای درمان شود. از متداول ترین اقدامات برای درمان این نوع عفونت شست و شو است که ترشحات چرب و عفونی گوش را تخلیه میکند. سپس تجویز آنتی بیوتیک های مناسب از سوی پزشک می تواند باعث درمان عفونت گوش بیرونی شود. یکی از خطراتی که عفونت گوش بیرونی دارد زونای گوش است که با جوش های کوچک پوستی در نواحی گوش ظاهر می شود. زونای گوش خطرناک تر از عفونت های متداول گوش است و می تواند باعث فلج عصب شنوایی گوش شود. در صورت مشاهده علائم فورا به پزشک مراجعه کرده و دستورالعمل پزشک را به درستی دنبال کنید. در این موارد معمولا دارو های کوتونی یا آسیکلوویر تجویز می شود.
عفونت گوش میانی
عفونت اندام های تنفسی فوقانی (اندام های تنفسی که خارج از قفسه سینه قرار دارند.) شایع ترین عفونت ها در جهان می باشند. اگر این عفونت ها از طریقی به گوش برسند باعث ایجاد عفونت گوش میانی می شود. این عفونت معمولا از طریق شیپور استاش به گوش میانی می رود. التهاب گوش میانی می تواند به صورت عفونت حاد ، عفونت مزمن و یا عفونت های ترشح دار گوش مشاهده شود. در این حالت پرده صماخ دچار التهاب و تورم شده و شنوایی دچار اختلال می شود.
لازم به ذکر است که عفونت گوش میانی بیشتر در کودکان زیر ۵ سال مشاهده می شود. عفونت گوش میانی با نام اوتیت مدیا نیز نامیده میشود. این عفونت در کودکان کم سن و سال به صورت بی خوابی و یا بی قراری مشاهده می شود و در افراد بزرگ تر شامل گوش درد می باشد. چرک و التهاب گوش در این نوع عفونت نیز همچون التهاب گوش خارجی مشاهده می شود.
عوامل ایجاد کننده عفونت گوش میانی
همانطور که گفته شد عفونت در اندام های تنفسی که خارج از قفسه سینه قرار گرفته اند می تواند به گوش راه یافته و باعث عفونت این نواحی شود. به شدن توصیه می شود در صورت مشاهده عفونت گلو و سینوزیت فورا برای درمان آن اقدام نمایید. این عفونت ها م یتواند از طریق گلو و سینوس ها از مسیر شیپور استاش به گوش میانی برسد و باعث التهاب و عفونت این ناحیه شود.
علاوه بر گلو و سینوس ها عفونت در این نواحی می تواند از طریق خون نیز به گوش برسد و عفونت ایجاد کند. بر خلاف عفونت بیرونی گوش عفونت گوش میانی خطرناک است چراکه ارتباط نزدیکی با پرده گوش دارد و می تواند باعث پاره شده پرده گوش شود. تب و لرز و کاهش شنوایی در عفونت گوش میانی نیز همچون گوش خارجی مشاهده می شود.
درمان عفونت گوش میانی
در درمان عفونت گوش میانی از قطره های گوش و مسکن ها استفاده می شود. برای درمان عفونت گوش میانی باید به متخصص گوش و خلق و بینی مراجعه کرده و روند درمان را پیگیر کنید. تجویز آنتی بیوتیک نیز در این عفونت ها متداول است. عفونت گوش میانی حساس بوده و نیازمند پیگیری است. این عفونت اگر به موقع درمان نشود می تواند به گوش درونی نیز راه یافته و در فعالیت های گوش اختلال ایجاد کند. پاره شدن پرده گوش نیز از عوارض عدم درمان عفونت گوش است.
مشاهده ترشحات سفید، زرد یا قهوه ای نشانگر پاره شدن پرده گوش است. پس از آن عفونت گوش به شکل مزمن ادامه میابد. عفونت حاد گوش با وجود سرعت بالای پیشروی درمان ساده ای دارد. در صورت عدم درمان به موقع عفونت حاد گوش به عفونت مزمن تبدیل می شود که نسبت به درمان مقاوم تر است. در مورد جراحی توده های گردنی بیشتر بدانید.
پیشگیری بهتر از درمان …
به منظور پیشگیری از ایجاد عفونت از دستکاری گوش چه با گوش پاک کن و یا با هر وسیله دیگری خودداری کنید. از آن جایی که استخر و شنا کردن از مهم ترین دلایل عفونت گوش میانی است توصیه می شود پیش از شنا کردن گوش خود را با پنبه آغشته به وازلین چرب کنید.
