آسیب های گوش

آسیب‌ های گوش شامل ضربه به گوش و استخوان تمپورال (کانال گوش، طبل گوش، استخوان های گوش میانی، گوش داخلی) است که می‌تواند شنوایی و سلامتی فرد را به خطر بیاندازد. شنوایی یکی از حواس پنج گانه است که زندگی انسان ها را تسهیل کرده و آن‌ها را از خطر و آسیب آگاه می کند. با توجه به حساسیت شنوایی و گوش در این مقاله می خواهیم آسیب های گوش را بررسی کینم و راه کار های پیشگیری آن را بیان کنیم .

آسیب های گوش شامل چه مواردی هستند؟

آسیب‌های گوش می‌توانند از عوامل مختلفی ناشی شوند و شامل موارد زیر می‌شوند:

عفونت‌های گوش: عفونت‌های گوش ممکن است به دلیل باکتری‌ها یا ویروس‌ها ایجاد شوند. عفونت در قسمت‌های مختلف گوش، از جمله گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی رخ می‌دهد.

آکنه گوش: این مشکل ممکن است در نتیجه تراکم چربی در گوش بوجود آید و باعث ایجاد التهاب و درد گوش شود.

آلرژی: آلرژی به عنوان یک عامل ممکن است باعث التهاب گوش و ایجاد ناراحتی شود.

سد کننده‌ها و بدنه‌های خارجی: ورود اشیاء خارجی مثل اشیاء کوچک، حشرات، گرد و غبار یا گل و گرده ممکن است به صورت تصادفی وارد گوش شوند و باعث آسیب و التهاب گوش شوند.

تروما و ضربه: ضربه به گوش یا صدمات تروماتیک ممکن است باعث شکستگی استخوان‌ها، صدمات درونی یا کبودی شود.

استفاده نادرست از وسایل شنوایی: استفاده نادرست از سمعک‌ها یا گوشواره‌ها ممکن است به گوش آسیب برساند و عفونت‌ها را تسهیل کند.

تشدید شنوایی ناشی از صدا: اگر به صورت مداوم به صداهای شدید و بلند مستقر باشید، ممکن است آسیب به گوش‌های شما وارد شود و منجر به اتلاف شنوایی شود.

سندرم گوش خارجی شنوایی: این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که آب در گوش محبوس شود و باعث آلتراسونیک و شوک ترمیمی شود.

استفاده از اجسام تیز: استفاده از اجسام تیز مانند قطره‌های گوشی یا اجسام دیگر ممکن است باعث آسیب و صدمات به طبقات داخلی گوش شود.

همواره در مواجهه با هرگونه مشکل گوشی، بهتر است به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرده و نظر و مشورت او را دریافت کنید.

انواع آسیب های گوش

آسیب‌های گوش می‌توانند به انواع مختلفی تقسیم شوند. در زیر، برخی از انواع آسیب‌های گوش ذکر شده‌اند:

آسیب‌های عفونی

عفونت گوش خارجی (اکزوتوزیس): التهاب گوش خارجی که ممکن است ناشی از باکتری‌ها، قارچ‌ها یا ویروس‌ها باشد.

عفونت گوش میانی: التهاب گوش میانی که ممکن است باعث ایجاد مایع در گوش میانی شده و درد و علائم دیگری ایجاد کند.

آسیب‌های آلرژیک

آلرژی گوش: واکنش آلرژیک به عواملی مانند گرده گل، گرد و غبار یا حشرات که ممکن است باعث ایجاد التهاب و ایجاد ناراحتی گوش شود.

آسیب‌های تروماتیک

شکستگی استخوان‌های گوش: ایجاد شکستگی در استخوان‌های گوش به دلیل ضربه یا صدمه.

آسیب‌های ناشی از صدا

آسیب شنوایی ناشی از صدا (ناشی از صدا): صدای بلند و مداوم ممکن است باعث ایجاد آسیب به شنوایی شود.

آسیب‌های ناشی از استفاده نادرست از وسایل شنوایی

آسیب به گوش ناشی از سمعک‌ها یا گوشواره‌ها: استفاده نادرست یا عدم تمیزکاری صحیح از وسایل شنوایی ممکن است به آسیب گوش منجر شود.

آسیب به دستگاه حسی گوش

آسیب به کلاهک‌ها (هستیولیتیس): التهاب کلاهک‌ها که ممکن است باعث درد و خروج مایعات از گوش شود.

آسیب‌های ناشی از استفاده از اجسام خارجی

آسیب به گوش ناشی از ورود اجسام خارجی: ورود اشیاء خارجی به گوش مثل قطره‌های گوشی، سوزن‌ها یا حشرات ممکن است به آسیب گوش منجر شود.

هرگونه آسیب به گوش نیاز به ارزیابی و درمان توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی دارد. در صورت بروز علائم نگران ‌کننده یا مشکلات گوش، بهتر است به متخصص مراجعه کنید.

هماتوم گوش

هماتوم گوش ( یا به اصطلاح گوش گل کلمی ) در واقع نوعی بدشکلی گوش است که با هماتوم لاله گوش ایجاد می شود.  زمانی رخ می دهد که خون و مایعات در میان غضروف و پوست در گوش خارجی جمع شود. این باعث می شود که گوش خارجی متورم به نظر برسد.

اگر این خون و مایعات در همان ابتدا تخلیه نشود به بافت سختی تبدیل می شود که لاله گوش را دچار دفورمیتی می کند. این مورد معمولا در میان کشتی گیران شایع است.

اگر به موقع تشخیص داده شود برای درمان خون تخلیه شده و یک پانسمان تقویت کننده برای جلوگیری از تجمع مجدد خون گذاشته می شود. درباره جراحی اتوپلاستی بخوانید.

سوراخ شدن پرده تمپان (پارگی پرده گوش)

در صورت ورود اشیاء خارجی ، تغییر فشار سریع و ضربه به استخوان تمپورال ممکن است پرده گوش دچار آسیب شده و پاره شود. در صورت پاره شدن پرده گوش باید در اسرع وقت به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نموده و این مورد را بررسی نمایید.

بسیاری از پارگی های ضربه ای پرده گوش خود به خود و بدون نیاز به جراحی بهبود می یابند. برخی دیگر می توانند مستعد عفونت باشند و نیاز به درمان با قطره یا قرص گوش آنتی بیوتیک داشته باشند. برخی از سوراخ ها به خودی خود بهبود نمی یابند یا می توانند باعث ایجاد کلستئاتوم ( کیست گوش ) شوند. در این موارد، متخصص گوش ممکن است جراحی را توصیه کند. درباره جراحی آندوسکوپی سینوس بخوانید.

 علائم پارگی پرده گوش :

• گوش درد که ممکن است به سرعت کاهش یابد
• ترشحات مخاطی، پر از چرک یا خون از گوش
• از دست دادن  یا کاهش شنوایی
• صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
• احساس چرخش (سرگیجه)
• حالت تهوع یا استفراغ که می تواند در اثر سرگیجه ایجاد شود

شکستگی استخوان تمپورال

استخوان تمپورال یکی از بسیاری از استخوان هایی است که جمجمه را تشکیل می دهد. آسیب یا بدشکلی این استخوان ها می تواند باعث اختلال در شنوایی شود. در ترومای سر، این استخوان ممکن است دچار شکستگی شود و با استفاده از سی تی اسکن تشخیص داده می شود. شکستگی استخوان گیجگاهی به طور بالقوه می تواند عوارضی از جمله کاهش شنوایی، سرگیجه، فلج صورت، یا نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) ایجاد کند. درباره آپنه خواب بخوانید.

این کم شنوایی ممکن است ناشی از تجمع خون در پشت پرده گوش، پارگی پرده گوش، دررفتگی استخوان های شنوایی گوش میانی، یا شکستگی از طریق گوش داخلی باشد. سه علت اول کاهش شنوایی منجر به کاهش شنوایی هدایتی می شود در حالی که شکستگی از طریق گوش داخلی باعث کاهش شنوایی عصبی می شود.

ممکن است نشت CSF ( مایع مغزی نخاعی ) پس از شکستگی استخوان تمپورال رخ دهد زیرا “سقف گوش” همان استخوان “کف مغز” است. این مسئله می تواند به صورت چکیدن مایع شفافی از گوش یا بینی ظاهر شود. معمولاً بیماران ممکن است برای ترمیم نشت CSF به جراح نیاز داشته باشند.

دررفتگی استخوانی

دررفتگی استخوانی زمانی اتفاق می افتد که سه استخوان شنوایی گوش میانی (مالئوس، اینکوس، رکابی) دیگر پیوسته نباشند. استخوان های چکشی ،سندانی و رکابی ریز استخوان های موثر در شنوایی هستند که در گوش داحلی و در محوطه جمجمه قرار گرفته اند.

دررفتگی این استخوان ها منجر به کاهش شنوایی هدایتی می شود. این مسئله می تواند پس از ضربه به گوش رخ دهد. برای برخی از بیماران می توان جراحی برای بازسازی استخوان های شنوایی انجام داد. در سایر بیماران ممکن است سمعک تجویز شود. درباره شکاف لب و کام بیشتر بخوانید.

جلوگیری

برای جلوگیری از آسیب های گوش، نکات زیر را در نظر داشته باشید.

در صورت بروز عفونت گوش فورا برای درمان آن اقدام نمایید. از علائم و نشانه های عفونت گوش میانی از جمله گوش درد، تب، احتقان بینی و کاهش شنوایی آگاه باشید. کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی اغلب بدخلق هستند و ممکن است از غذا خوردن امتناع کنند.

در طول پرواز از گوش های خود محافظت کنید. در صورت امکان، اگر سرماخوردگی یا آلرژی فعالی دارید که باعث احتقان بینی یا گوش می شود، پرواز نکنید. در هنگام برخاستن و فرود، گوش‌ها را با گوش‌ گیرهای متعادل کننده فشار، خمیازه کشیدن یا جویدن آدامس تمیز نگه دارید.

برای جلوگیری از کیپ شدن گوش خود در هنگام پرواز و فرود می توانید از مانور والسالوا استفاده کنید. به این منظور لازم است دهان خود را بسته نگه دارید و بینی خود را با دست نگه دارید و سپس سعی کنی هوا را با بازدم به بیرون برانید و این چنین به گوش خود فشار وارد کنید اما توجه داشته باشید زیاد فشار وارد نکنید. در هنگام پرواز و فرد نخوابید.

گوش های خود را از اشیاء خارجی دور نگه دارید. هرگز سعی نکنید جرم گوش اضافی یا سفت شده را با وسایلی مانند سواب پنبه ای، گیره کاغذ یا سنجاق سر بیرون بیاورید. این موارد می توانند به راحتی له پرده گوش آسیب وارد کنند. به فرزندان خود در مورد آسیب هایی که می تواند با وارد کردن اشیاء خارجی در گوش آنها وارد شود آموزش دهید.

در برابر صدای بلند از گوش خود محافظت نمایید. از فعالیت هایی که گوش را در معرض انفجار قرار می دهد خودداری کنید. اگر لازم است در مکانی با سرو صدای زیاد قرار بگیرید با استفاده از گوش‌ گیر یا گوش‌ بند محافظ گوش‌های خود را از آسیب‌های غیرضروری محافظت کنید.

در انتها می توانید سوالات خود را درباره انواع آسیب های گوش از دکتر غلامرضا بیاضیان متخصص گوش و حلق و بینی در بخش نظرات سایت بپرسید.